ลิขิตรัก ตะวันเคียงเดือน - นิยาย ลิขิตรัก ตะวันเคียงเดือน : Dek-D.com - Writer
×

    ลิขิตรัก ตะวันเคียงเดือน

    ฟ้าปรางปราย ประกาย แสงดาวใสสะกราว มอบรักนิรันด์ เสียงเพลงหยุดลงเมื่อฟ้าได้ลิขิตให้2คนมาพบเจอกันในการเกณต์ทหารทำศึก เรื่องวุ่นๆก็เกิดขึ้น มีความจริงและความอิจฉาริษยา เป็นอุปสรรคขว้างกันความรักของทั้ง2

    ผู้เข้าชมรวม

    510

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    510

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    4
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  10 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 มี.ค. 62 / 21:21 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    อันยองฮาเซโยจ้าาา

    นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่แนวของผู้อ่านหลายคน แต่ตัวไรท์เองอยากที่จะแต่งมันขึ้นมา
    เรื่องนี้อาจไม่มีฮองเฮา ไม่ทีฮองเต้ ไม่มีอะไรเลยที่เกี่ยวกับจีน
    นิยายเรื่องนี้กำลังพูดถึงยุคสมัยในอดีตของเกาหลี "ยุคโครยอ"
    "เค้าว่ากันว่าเพลงที่ขับร้องด้วยความคิดถึง ถ้าฟังดีๆจะได้ยินเสียงของคนที่ขับร้องเพลงนี้"
    .

    .

    .

    ~ฟ้า ปรางปราย ประกาย แสงดาวใสสะกราว มอบรักนิรันด์
    สาดส่องใจ ให้เธอสุขสันต์ เมื่อดังเสียงเพลงบรรเลง
    กล่อมฝัน ให้นอนฝันดี ทุกคืน~ 





    แนะนำตัวละคร







    เซฮวา/ซอ ฮยอนมิน





    องค์ชาย 4 / จีอึน





    ซอ ฮยอนบิน




    คิม จินยอง




    รัชทายาท/กีวอน





    องค์ชาย 2/ซันโฮ






    องค์ชาย 3/กียุล




    องค์ชาย 5/ซูโฮ






    องค์ชาย 6/จีมิน






    องค์ชาย 7/มินโฮ





    องค์หญิง 8/ซุกมยอน






    องค์ชาย 9/จีซอง

    เกือบลืมนางร้ายแหนะ






    จังมี




    คุนหนูโบยอง


    บทนำ


    แฮกๆ!! แฮกๆ

    หลังจากวิ่งหนีทหารมานาน หญิงสาวร่างบอบบางเนื้อตัวเต็มเป็นด้วยบาดแผลฉกรรณ์ก็หยุดพักลงข้างๆสะพานข้ามท่าเรือกูรึม ในอ้อมกอดของนางอุ้มเด็กหญิงวัย 6 ขวบเศษไว้ด้วยความถนุดถนอม  ก่อนจะเอ่ยถาม 

    " เจ้าหิวหรือไม่เซอา อดทนอีกนิดเดียวเราจะข้ามผ่านพ้นท่าเรือนี้ไปได้ก็จะหนีรอดจากพวกทหารแล้ว " ยิ้มหวานส่งให้เด็กหญิงตัวเล็ก

    " ท่านแม่ ข้าไม่หิว แต่ข้าหนาว ข้ากลัว " สายตาเด็กหญิงสั่นเครือ

    " ไม่ต้องกลัวไป พ่อของเจ้ามิได้เป็นผู้กระทำผิด เจ้าจะรอดและ ปลอดภัย ลูกแม่ ได้โปรดเชื่อแม่ของเจ้าเถอะ " พลางลูบหัวเด็กน้อย

    ตึก ! ตึก ! ตึก !!!

    เสียฝีเท้าของทหารและม้า นับสิบ กำลังมุ่งหน้าตรงมายังท่าเรือแห่งนี้

    " นางอยู่นั้น จับพวกนาง "

    หญิงสาวมองเด็กสาวที่กำลังสั่นกลัวอยู่ในอ้อมกอดของนางแล้วร้องไห้ นางรู้ตัวดีว่าไม่รอดแน่ๆ นางเองก็บาดเจ็บมามากจากการวิ่งหลบหนีทหารจากในตลาดมาสู่ชานเมือง มิอาจไปต่อได้อีกแล้ว จึงหันไปบอกลูกของนางด้วยน้ำเสียงสั่น

    " เซอา เจ้าอยากเล่นซ่อนแอบกะข้าหรือไม่ "

    " ตอนนี้หรอเจ้าค่ะ แต่ว่า...ท่านแม่ "
    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    เสียงฝีเท้าของทหารเข้ามาใกล้ ทันใดนั้นน้ำคาวส่งกลิ่นฟุ้งทั่วแคว้นโครยอ สีแดงสาดกระเซ็น ชโลมแม่น้ำที่ใสสะอาดเต็มไปด้วยสีแดงแห่งความโกรษแค้น,ชิงชังและเศร้ามอง

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น